Tijdens onze reis pompte mijn hart m'n archeologenbloed rond als nooit tevoren...ik droomde van Howard Carter die oog in oog met Toetanchamon kwam, van het ontdekken van grafkamers en goudschatten, van romantische diners bij het licht van olielampen in grote opgravingskampementen. Door mijn oogharen zag ik honderden slaven die zwoegden op het bouwen van piramides en zag ik farao's die de opdracht gaven de piramides te bouwen.
Vanaf mijn eerste herinneringen heb ik archeoloog willen worden. Omdat het lijntje dat heden en verleden verbindt me zo enorm fascineert. Het verleden is voor mij iets om te koesteren - omdat het ons vormt en ons houvast geeft en omdat we nooit genoeg van onze voorouders kunnen leren.
